„Неговото срце чука, а ми велат дека е мртов“: Бранка го погреба синот Стефан (21), а потоа спаси три животи

Да се ​​донира орган на некого и да му се даде живот не познава вера ни нација, а тоа го докажа Бранка Васиљевиќ која по смртта на својот дваесет и едногодишен син му ги донираше органите и продолжи и спаси три животи.

Бранка Васиљевиќ од Зворник е мајка херој. Таа за порталот „Нај жена“ ја раскажа својата трагична, но инспиративна приказна.

Нејзиниот син Стефан (21) починал пред три години. Во декември 2020 година имал сообраќајна несреќа, еден месец бил во кома. Лежел во болницата во Тузла. И покрај големите напори на лекарите, по еден месец му била констатирана мозочна смрт.

- Доаѓавме во болница секој ден. Лекарите не ни дадоа лажна надеж. Рекоа дека и да се разбуди ќе биде во будна кома, дека нема да не препознае. Тоа ќе ми беше доволно, само тој да останеше жив и да дишеше – ја започна приказната Бранка Васиљевиќ за „Нај жена“.

-Имаше 27 повреди, од кои најтешката беше повреда на мозокот, хематом на мозокот. Малку му стана подобро, но потоа во пресрет на Новата година ситуацијата целосно се влоши, а хематомот на Стефан се врати и стана поголем - изјави Бранка.

Тој јануари 2021 година, на Стефан му закажале скенирање на мозокот. Од таа снимка зависело многу. На половина пат до болница, Бранка и нејзиниот сопруг Милан биле повикани од докторот и ги прашале до каде стигнале и да не брзаат.

- Со оглед на тоа дека имаше пандемија на коронавирус, до тој ден моравме да се пресоблекуваме на влезот, да ставиме маска, ракавици ... Тој ден не облековме ништо. Само ни климнаа со глава да влеземе во болница. На половина пат по ходникот д-р Нархела ни изрази сочувство - продолжи Бранко низ солзи.

Мозокот на Стефан изгубил секаква функција. Бил клинички мртов. Кога влегле во просторијата каде што бил Стефан, глетката била страшна. 

- Беше многу тешко кога го гледаш своето дете, дека сѐ работи, срце, притисок и сѐ, а некој да ти каже дека детето ти е мртво. Потоа нѐ однесоа во соба да се смириме. Знаев дека ќе не прашаат за органите. Нешто ми кажуваше за тоа.

Неговата мајка Бранка донела несебична, но пред сѐ храбра и хумана одлука (но тоа било желба и на покојниот Стефан), во договор со сопругот Милан, ги донирале органите на синот и на тој начин спасиле повеќе животи.

- Докторот нѐ праша дали сакаме да ги донираме органите. Реков „да“ во истиот момент, тоа беше желба на Стефан и ќе ја исполниме.

- Стефан имаше желба за тоа, еднаш кога се враќавме од работа, пиевме кафе, ја гледавме емисијата кога штотуку почна разговорот за донирање и ми рече: Мамо, би сакала да си отворам донаторска картичка - рекла Бранка.

По целиот процес на експлантација на органи и повици од пациенти кои биле на листа на чекање, лицето што го примило органот на Стефан е Нихада од Калесија во Босна и Херцеговина, жена која имала проблеми со црниот дроб и била со тешка клиничка слика.

Три години по смртта на нејзиниот син и успешната трансплантација на црн дроб, Бранка конечно нашла сила да ја запознае жената што нејзиниот син ја спасил. И покрај самата процедура, која не е вообичаена, и покрај одбивањето на лекарите да ги зближат Бранка и Нихада, претседателот на Здружението на пациенти на дијализа и трансплантација на Федерацијата Босна и Херцеговина, Томислав Жуљевиќ, успеал да ги спои.

- Томислав ми напиша порака: Бранка, најдов каде е црниот дроб на Стефан. Солзите ми летаа, не паѓаа. Какво беше тоа чувство, не може да се објасни. Тој вели „Црниот дроб е кај жена, се вика Нихада, живее во Калесија и сака да те запознае колку што и ти сакаш да ја запознаеш“.

За Бранка тој ден бил посебен.

- Беше и среќа и тага, и сѐ се измеша... Кога знам дека повторно ќе прегрнам нешто мое, барем тој еден дел.

Други две лица ги имаат бубрезите на Стефан. Според неофицијални информации, едниот бубрег е во Сараево, другиот во Брчко. Бранка се надева дека еден ден и тие ќе ги контактира.

- Тешко ми е како мајка, но горда сум што мојот Стефан направи толку големо дело. И фала му на Бога што го упатил на таква мисла, што знае колку е важно да се спаси нечиј живот. Без разлика кој е, што е, не е важно. Важно е да се биде човек. На 19 години да бидам свесен за тоа, да спасам нечиј живот, да направам, да давам... Мојот Стефан беше голем човек, дете, но голем човек. Со кого ќе се гордеам додека не ги затворам очите.

Фото: Najzena - видео - screenshoot

Извор: најжена