Почувствувала пецкање во рака, верувала дека ја изгорела коприва, а за 6 недели не можела да оди: Докторите откриле дека има неизлечив тумор

Сесилија живеела сосема нормален живот 52 години. Имала две деца и сопруг, а како што вели нејзиниот сопруг обожавале да патуваат како семејство, па решиле да заминат во Шкотска на нејзиниот роденден. Сепак, не ни сонувале дека тоа ќе биде нивното последно патување.

Откако се вратила од патување кое поминало добро, Сесилија сакала да засади цвеќе во градината, а сопругот и помогнал во се. Неколку дена подоцна, Сесилија почнала да чувствува пецкање во левата рака, а по неколку дена чувството на печење се проширило на целата рака.

Тие повикале лекар кој им кажал дека симптомите звучат како да има синдром на карпален тунел. Сето тоа имало смисла во тоа време, бидејќи таа имала чувство на пецкање, вкочанетост, а понекогаш и болка во раката како што сугерира дефиницијата.

Закажала состанок со физиотерапевт кој и рекол дека итно треба да посети невролог бидејќи левата рака и ослабела и чувството се проширило на левата нога. Два дена подоцна Сесилија не можела да стане од кревет.

Вести што не ги очекувала

Сопругот веднаш се јавил на 911, кој и препорачал да оди на скенирање за да добие дополнително објаснување. Тогаш до нив стигнала страшната вест. Скенирањето открило абнормален раст на супстанции во мозокот што бара дополнително истражување.

Две недели подоцна, таа закажала преглед на одделот за неврологија, каде и било кажано дека има агресивен и неизлечив тумор на мозокот. Ако веднаш започне со лекување, нејзиниот живот може да трае од 12 до 18 месеци.

„Ништо не може да ве подготви за оваа вест. Тоа е чувство на целосна беспомошност. На пат кон дома едвај зборувавме“, рекол нејзиниот сопруг.

Сега останува можеби најтешкиот дел - да им кажам на децата: мојата 18-годишна ќерка и 14-годишниот син.

Во текот на следните шест недели, Сесилија од целосно фит и здрава станала неспособна да оди, да се капе или да се облекува. Таа била непрепознатлива. Како што открила на своето семејство, и недостигал стариот живот, готвењето на ручек и излегувањето да го прошета кучето.

Таа закажала биопсија на почетокот на мај која би можела да го одреди понатамошниот тек на лекување што би можел малку да и го олесни животот. Ден пред биопсијата им мафтала на децата и плачела.

„Тогаш не разбирав, но таа знаеше. Знаеше дека ги гледа своите деца за последен пат“. рече сопругот.

За жал, Сесилија никогаш не стигна до операционата сала. Доживеала крварење од мозокот и лекарот рекол дека морале да се обидат да го отстранат туморот или само да ја пуштат да замине. Тој побарал пријател да ги донесе децата во болница, да се поздрават со нивната мајка и дека е малку веројатно дека ќе ја преживее ноќта.

Иако Сесилија била во кома, лекарите рекле дека ги слуша, па и ги испратиле најубавите зборови.

Следното утро го испуштила последниот здив.

Тој ѝ ветил дека ќе биде добар татко за нивните деца и тоа го прави најдобро што може.