Сузана ја украле и убедиле дека е посвоена: По 53 години го пронашла своето вистинско семејство

Сузана Џервејс исчезнала во 1969 година кога едно семејство шкотски патници понудило да ја однесе неа и нивните деца на одмор во Дизниленд во Флорида, но таа никогаш не била вратена.

Патниците во Шкотска и Ирска слободно се нарекуваат Роми или само патници и се составени од голем број различни, разединети заедници кои зборуваат голем број различни јазици и дијалекти кои се однесуваат на различни обичаи, истории и традиции. Тие се склони кон постојани миграции, како што сугерира името.

Сузана изјавила дека најпрво била однесена во Канада, а потоа во Австралија и Нов Зеланд од страна на нејзината „нова мајка и татко“ кои ја лажеле од четиригодишна возраст дека е посвоена.

Во меѓувреме, нејзиното британско семејство поминало педесет и три години очајнички барајќи ја и плашејќи се дека никогаш повеќе нема да ја видат. Откако сопругот на Сузана неодамна објавил апел на Фејсбук, Сузана конечно го пронашла своето семејство. Само 30 минути по објавата, нејзините роднини во Понтефракт дознале за неа и побрзале да му одговорат на нејзиниот сопруг. Сега Сузана повторно се обедини со четири од нејзините шест браќа и сестри.

Сузана, која живее во Австралија и има четири внуци, рече: „Како дете живеев со моите шест браќа и сестри во стара жупанија во туристичка област. Но, ние не бевме „патници“.

 - Мама беше самохран родител, а јас и моите браќа и сестри повремено бевме во згрижувачки семејства, па се враќавме дома - рекла таа. 

- Во близина имаше и семејство патници, со кои се дружев како дете. Тие беа од Шкотска. Жената што ја сметав за мајка поголемиот дел од мојот живот имаше мултиплекс склероза. Имаа два сина, а мислам дека сакаа и девојче – рекла таа.

- Ја прашаа мајка ми дали можат да ме однесат во Дизниленд и таа им го даде мојот пасош. Наместо тоа, ме однесоа во Канада, потоа во Австралија, а подоцна и во Нов Зеланд – раскажала Сузана, каде сѐ била откако исчезнала. 

– Тоа секогаш беше нивниот план – додаде Сузана, чие презиме е Прис. Тие ѝ објасниле дека е посвоена затоа што нејзиното семејство така сакало.

- Жената што ја нарекувам мама, која ја сметам за мама, почина од мултиплекс склероза кога имав само 10 години. Иако живеев во патувачка заедница, бев прилично разгалена и згрижена. Бев многу сакана – рекла таа. - Моето воспитување беше среќно. Го обиколив светот - рекла Сузана.

Сузана, која ја води добротворната организација „Мисија свеж почеток“ заедно со нејзиниот патник сопруг Хамилтон (57), ја дознала вистината кога морала да обезбеди информации за нов пасош и не можела да најде хартиени докази за нејзиното посвојување.

- Неверојатната големина на она што ми се случи не ме погоди особено. Само си продолжив со животот – рекла таа.

- Сијаличката ми светна само кога пријател кој беше посвоен ме праша дали некогаш се прашувам како се чувствува моето семејство во Велика Британија - рекла таа. 

-Кога првпат се слушнав со моите, хистерично плачеа од среќа што сум жива - се присетува таа и додава дека тогаш решила да ги посети во Велика Британија и договорила посета во моментот на нејзиниот 57 роденден со цел да има голема прослава за целото нејзино семејство.

Трагично, нејзината биолошка мајка починала пред осум години без да знае што се случило со нејзината ќерка. 

- До денес не знаеме зошто полицијата никогаш не се вклучила во потрагата - рекла Сузана.

- Мислам дека тоа е затоа што мајка ми им даде дозвола да ме земат и сите некогаш сме биле во згрижувачки семејства - рече таа.

- Но, со текот на годините имаше неколку поплаки до одделот за исчезнати лица и мајка ми постојано се враќаше на местото каде што беа патниците со надеж дека ќе ме најдат - објасни Сузана за Daily Record.

Обединувањето на Сузана со нејзиното семејство им дава надеж на сите што изгубиле некој близок дека чуда навистина се случуваат. - Има надеж - вели таа.

Внуката на Сузан, Ема (41), рече дека нејзината баба со години ја барала, но безуспешно.

- По нејзината смрт имаше толку многу прашања кои останаа неодговорени. Тогаш работите беа поинакви. Немаше хартиена трага, ниту полициски извештај - објасни таа. 

- Никогаш не мислевме дека ова ќе се случи. Беше неверојатно - особено за мајка ми. Таа има Паркинсонова болест и деменција, па неверојатно е што повторно беше со сестра си пред да и се влоши состојбата, додаде таа. Ваквите случаи покажуваат дека никогаш не треба да се губи надежта – заклучува Ема.