„Подобро да шеташ деца отколку тоа куче“: Баба ме застана на улица и ме нападна од нигде никаде, а поради мојот одговор почна да плаче!

Постара е, но тоа не ѝ дава за право...

Прашање за сите љубители на кучиња - дали ви се случило ова? Не можев да го премолчам ова безобразие.

Не е првпат некој да ме запре и да ми каже дека треба да водам две деца за рака, а не куче, но е првпат да не премолчам со насмевка.

Знаете што, доста ми е! Доста ми е од стари луѓе кои си даваат за право да проповедаат, критикуваат и генерално да бидат паметни на улица без никој да ги праша. Често ме застануваат баби и дедовци со потреба да споделат со мене дека го „мачам кучето“ затоа што носи ремче, а не е врзано околу телото, како и да ми кажат „како ги мразат сопствениците на кучиња кои шетаат и зборуваат на телефон, претпоставувам дека треба да уживаш во своето куче“...

Никој не ги прашува, ниту им застанува на патот, но мора да споделат мислење кое никој не го побарал! 

Па, последен пат ми беше преку глава. Морам да признаам, ме фати во тежок период, но бидејќи самата немаше поим на каква реакција ќе наиде нејзиниот говор, можеби е подобро така - па следниот пат бабата ќе размисли пред некому да му даде вербална дијареа.

- Подобро да шеташ дете отколку тоа куче, слушнав позади мене и штом се свртев здогледав суштество со лице на вештерка со позната пазарна количка како се мурти од неодобрување.

Како да ми треба нејзино одобрение за било што во животот, но ајде...

- Можеби тоа е подобро за Вас,но мене ми е супер, затоа јас не се мешам во Вашиот животот, беше мојот одговор.

- Морам да се мешам! Вие младите станавте толку себични, секаде гледам само парови со кучиња, никаде нема деца, веќе никој не сака да раѓа, ќе ни пропадне државата!

И само одеднаш почувствував ѕвонење во моите уши. Таа ја погоди целта, неколку од нив, па јас решив да си го одврзам јазикот...

- Имате ли деца? Внуци?

- Фала му на Бога што имам! Три деца и добив внука!

- Секоја чест за Вас. Сега замислете ќерка Ви наместо да се роди, да седи дома со труднички стомак на 24 години, без да биде трудна и да чека да се отворат болниците за да може прво да оди на преглед. Нејзината кожа е сива до моментот кога ќе дознае дека има рак на јајниците. Итно оди на операција, а после тоа живее со огромна лузна на целиот стомак и веќе не може нормално да крева ни куче, а камоли дете. И сега, бидејќи не знае дали некогаш ќе може да има деца, дали ќе најде сопруг, се шета и ужива во оваа прекрасна сабота. Ѝ беше преубава, додека не дојдовте Вие и не ја потсетивте на најтешката борба во нејзиниот живот, а некои битки сè уште се водат...

- Прости ми драга, не знаев, извини, Господ да те благослови, рече бабата и се расплака.

- Никогаш човек не знае каков живот има другиот, а се надевам ќе се воздржите од одвратни коментари што никој не ги побарал, чао!

Можеби немаше потреба да ѝ го кажувам сето ова, но доста ми е веќе од прислушувања, коментари, непотребни критики и мислења кои на никој не му се потребни. Овој одговор долго време ми се крчкаше во главата и секој пат си го гризев јазикот... но не овој пат.