Мажот ми го зеде последниот денар од куќата и ме остави сама со бебето: До гроб нема да заборавам што направи тогаш мојата свекрва

Мојот сопруг ме остави кога најмалку очекував. Ја зел целата заштеда, последниот денар од куќата и си замина со љубовницата. Останав во нашиот изнајмен стан со шестмесечно бебе во рацете.

Кога свекрва ми дозна, се појави на вратата најбрзо што можеше. Мислев дека е тука за лекција или потсмев, но таа само накратко рече:

„Спакувај ги работите, подготви го детето и дојди со мене“.

Се обидов да одбијам, тоа беше навистина непријатна ситуација. Јас и мојата свекрва не бевме во некој убав однос откако се запознавме. Не се зближивме, никогаш не слушнав убав збор за себе од неа, а искрено, ниту таа од мене.

Меѓутоа, на мое големо изненадување, сфаќајќи ја ситуацијата во која се наоѓам, свекрва ми беше единствената личност која остана покрај мене и ми подаде рака.

Дури и мојата мајка ми рече дека нема место за мене и детето кај неа, бидејќи мојата постара сестра веќе живее таму со своите деца, која се разведе една година порано.

Тоа беше моментот кога за прв пат ѝ реков благодарам на свекрва ми.

„Ајде, не сме странци“, ми рече таа на непријателски начин и буквално ми го оттргна детето од раце.

„Дојди убавице, мама има работа, треба да те спакува. Сакаш да живееш со баба ти?“, ѝ рече свекрва ми на ќерка ми. „Секако дека сакаш, баба ќе ти раскажува, ќе ти плете плетенки...“

Ја слушав и гледав и не ми се веруваше. Се спакував и отидов со неа. На уште поголемо изненадување, свекрва ми ми ја подари на мене и на ќерка ми најголемата соба што ја имаше во станот, а таа се пресели во малата. Виде дека повторно сум шокирана, па ми намигна и ми рече:

„А што мислеше? Дека ќе те ставам во таа мала соба? Зошто ми треба повеќе простор? Тебе и на детето ви е потребен повеќе", рече таа и нè намести да јадеме.

„Доиш. Јас ти подготвив зеленчук на пареа и варено месо. Мислам, ако сакаш, ќе ти направам нешто друго, но во мое време, вака јадеа доилките. Одлучи сама", ми рече свекрвата.

Секако дека го јадев тоа што таа го подготви. Се понудив сама да ја расчистам масата, а кога го однесов вишокот храна во фрижидерот, видов дека е полн со бебешка храна, свежо овошје и зеленчук за каша што ќерка ми требаше да почне да јаде.

Следниот ден доживеав уште поголем шок кога ми се обрати:

„Знам дека овој стан не е нешто. Ако не ти се допаѓа, можеме да го продадеме и да купиме друг.“

И така оваа жена со ладен поглед и непријателско однесување почна да ми се открива и сфатив дека отсекогаш била добра жена, која додуша не е толку пристапна додека не ја запознаеш подобро.

Потоа „пукнав“ и почнав да плачам. Нејзиното однесување длабоко ме трогна. Никој никогаш не се грижел за мене како оваа жена сега, за која мислев дека е мојот најголем непријател во животот. Таа ме прегрна и ми рече:

„Во ред е девојче, во ред е. Мажите се суштества на кои не можеш да се потпреш. Дадов сè од себе да го воспитам да не биде како татко ми. А ме остави кога син ми имаше 8 месеци. Знам што значи тоа да си сам со бебето и не дозволувам тоа да ти се случи. Добро е, плачеше, сега собери се, треба да ти надојде млеко“.

Од ден на ден се согласувавме многу добро и почнав да ја гледам оваа жена како мајка. Сакав да ја наречам така, но нешто не ми успеваше. Меѓутоа, еднаш зборот ми избега сам по себе.

Се шетавме со ќерка ми и налетавме на другарка ми.

„Ова е мојата мајка“, ѝ ја претставив свекрвата на мојата пријателка. И тогаш видов сосема нова насмевка на нејзиното студено, донекаде вкочането лице.

Толку се зближивме што разговаравме за сè, а јас се навикнав да читам што се случува внатре дури и во нејзиниот ладен израз на лицето. Имаше само една тема што не смеев да ја покренам, а ме интересираше страшно - што ќе му каже на синот кога ќе се врати и што мисли за сето тоа. Таа молчеше за него, никогаш не го спомна. И тогаш го добив тој одговор по шест месеци живот со свекрва ми.

Заѕвони на вратата. Таа отвори. Го слушнав гласот на мојот побегнат сопруг.

„Мамо, ова е Вера. Мојата идна сопруга. Можеме ли да останеме со тебе неколку дена? Ние сме во финансиска криза..."

Мислев дека мојот живот со свекрва ми е завршен, на крајот на краиштата тој е нејзино дете што и да прави.

Тогаш го слушнав нејзиниот глас, поладен од кога било:

„Нема место. Овде живеат твоето дете и неговата мајка, кои ги ограби и ги остави да се снаоѓаат. А ти девојко внимавај, можеби и ти ќе се најдеш во таква ситуација кога ќе дојде некоја трета.“ - им кажа во еден здив и ја тресна вратата толку силно што скокнав од креветот од силината на ударот.

Таа се врати да го измати филот за тортата во кујната како ништо да не се случило. Откако со текот на времето ја запознав, знаев дека ѝ е тешко. Во мојата глава веќе размислував да ѝ олеснам и да најдам стан за себе и за ќерка ми, па таа да се смири со синот.

Дојдов и ја прегрнав и ѝ реков:

„Мамо, можам...“

„Можеш“, веднаш ме прекина таа, како да ми ги прочитала мислите.

„Можеш да го изматиш шлагот, нема да стигнеме, утре ѝ е роденден, оваа торта мора да биде убава за мојата внука“, рече таа и ми даде до знаење дека треба да се однесувам како ова да не се случило.

Почнав да работам, животот течеше добро, а потоа запознав човек на работа. Бев толку блиска со свекрва ми што не се плашев да ѝ кажам. Ниту после некое време да ѝ кажам дека сакам да се венчаме.

Тогаш нејзиното однесување се промени. Поучена од искуство дека не треба да мислам најлошо и најниско за луѓето, веднаш сфатив за што всушност се работи - таа заклучи дека нашиот заеднички живот е завршен.

„Доаѓаш со нас, а овој стан ќе гп издаваме“, ѝ објаснив накратко. Повторно ја видов таа ретка, необична насмевка на студеното лице што толку многу го сакав.

Ќерка ми денес има 7 години, баба ѝ се грижи за неа секогаш кога е потребно, а таа со нетрпение го чека доаѓањето на своето второ внуче. Кажи што сакаш, верувај на предрасудите, но мојата свекрва е мојот ангел чувар. Да не беше таа, не можам да замислам што ќе се случеше со мене.

Извор: Stil.kurir.rs