Ана Бунтеска: Оти за дете не поминува

За дете не поминува

и боли

а не знаеш зошто

ама боли од мигот на зачнување

дур во себе го носиш

со рацете на стомакот

како да го штитиш

да го покриваш во себе

и ќе го износиш

цел универзум од себе ќе извадиш

кој тежи едвај неколку килограми

и потем цел живот така

ќе плачеш со него

дур сестрата вакцини става

та ќе ти иди да ја плеснеш по рака

и да ја отераш во мајчината сосе шприцот

ќе лелекаш на првото запче

одраното коленце со бакнежи ќе го покриваш

и дур спие ќе проверуваш дал дише

на секоја температура ноќи ќе бдееш

и душата ќе те боли

а ко ќе порасне

не дека нешто ќе се смени

ете

ќе сакаш од луѓето да го штитиш

а знаеш дека не можеш

дека по својот пат ќе врви

ама ќе те боли

секоја солза

и секој трепет

како твој да е

та ќе проколнуваш

оти не можеш да го покриеш

со раце да го заштитиш

како во стомакот дур ти спиело

таа болка

таа никогаш не минува

само други облици добива

чекање на прозорец дур се врати од некаде

тахикардија дур се јави

повторно од некаде

не поминува

никогаш не минува

и не слабее стравот

а како врват годините

стануваш ко баба ти

па се молиш

иако во Господ не веруваш

и си велиш

“само со ред да е, со ред да биди”

оти за дете

за дете не поминува