Ана Бунтеска: Оние кои ги љубиме (посветена)

Оние кои ги љубиме

Посебен мирис имаат

Свој

А сепак како твој да е

Па ти иди да ги вдишуваш

Додека нежно не те поттурнат

И низ смеа ти речат

“аман, истај се, доста е”

А тебе убо

Оти на ликојте им гледаш

Дека и ним убо им е

И гледаш како со очи те пијат

Како да си нешто што не виделе

Оние

Ете тие кои ги љубиме

Мирисаат на доаѓање дома

За душата да ти одмори

И коските да ти се стоплат

На разгорено огниште

Во кое долго време само пепел имало

И во младоста те враќаат

Та си ја чувствуваш кожата

Како се измазнува и свети

И срцето како споулавено кај што чука

А рацете те болат за да ги допреш

Со оние

Со оние кои ги љубиме

И чиј мирис засекогаш во нас ќе остане

Со нив времето застанува

Ништо не постои околу

Освен нивното присуство

И сите мисли ко џамлии на сонце ти светат

И замолчуваш

Ете молчиш оти убо ти е

Оти сиот свет во нечија дланка ти лежи

А ти спокоен си

Ко да знаеш дека ќе го пазат

Дека тебе ќе те чуваат

Тие убави и ретки луѓе

Кои ги љубиш

Чиј мирис во тебе се вкоренил

И станал ТИ

Станал ...ТИ

За Женски Магазин, Ана Бунтеска