Ана Бунтеска: Идат деној убај

Идат деној убај

Во кои чоек на дикат си клава

Оти се’ на светов крај има

Освен вербата и мислата чиста

Која ко аманет се пренесува

На оние кои по нас идат

Идат убај деној

Во кои свети сечиј дом

И секој секому арно мисли

Со насмев и збор благ

Со благослов и надеж

За никулци убото да фати

Идат деној убај

Во кои ќе расцути душата

На оние кои збор лош не кажале

И чија кроткост плени

Та чиниш мед и медовина сторени се

Да ти е мерак во нив да се пулиш

Идат убај деној

И питоми луѓето стануваат

Поинаку очите им зборуваат

И душите поинаку им шепотат

Како молитва да говорат

За век и веков да им трае к’сметот

Идат деној убај

Во кои злото се затскрива

Како срам да го има фатено

И како да бега од луѓето

Кои се поплукуваат за скраја од нив да седи

Да здивнат во спокој и мир

Убај деној идат

А по нив уште многу ќе дојдат

Та чоек умен да биди

И да не заборави оти пред себе ветил

Дека арно ќе чини и никако поинаку

И помош ќе пружи со рака подадена

Дека ќе го љуби ближниот свој

И дека нема никому кусур да фаќа

Оти старите велат

Дека секој ден Велигден не е

Ама ете

Во срцата така да ни биди

И така секојпат да ни остани

За да не ни остини љубовта

За да не ни боледува среќата

За ден бел да видиме

И тогаш кога овие убај деној ќе минат

Во нас убото за да остани

За Женски Магазин, Ана Бунтеска